Olav had moeite om afscheid te nemen van het toernooi. De prijsuitreiking werd bijna nog uitgesteld, toen hij in de laatste partij meer zetten begon te spelen dan in alle eerdere rondes bij elkaar. Om de spelers heen was de toernooizaal al onttakeld. Nergens stonden meer stukken, borden, of klokken.
Eindelijk, eindelijk moest de tegenstander toch berusten in de remise die Olav veel eerder die dag al had aangeboden. Passend genoeg eindigde het met “eeuwig schaak“, of zoals dat hier heet: “Dauerschach“. Voor zoveel uithoudingsvermogen en entertainment – want spannend bleef het tot het laatst – hadden de twintig overgebleven omstanders zelfs een klein applausje over.
Al met al een zeer goed toernooi van Olav: 5½ uit 9, met bijna voortdurend sterke tegenstanders zoals vandaag.
Jan eindigde op vijftig procent. Laten we het maar op vermoeidheid en het vroege uur gooien dat er een pionnetje van h7 verdween met een standaardtruukje van slechts een paar ply diep. Daarna werd het wel erg open bij de zwarte koning, en actief tegenspel bleek ook al nergens te vinden.
Michiel gaf zijn toernooi een gepast dramatisch slot door volstrekt overbodig in een volstrekt gewonnen eindspel een vijandelijk pionnetje te laten doorlopen. Er was zelfs geen schijn van kans op een vesting en zo werd het tijd voor de middagwandeling.
Ook drama bij Harold, maar voor de verandering viel het punt eens een keer de Amstelveense kant op. De opening was wat gebrekkig geweest, het middenspel niet overtuigend, en wit was juist gaan oogsten op de damevleugel.
Nog even de koning in veiligheid brengen, zou je zeggen, maar wit waande zich bij de Febo en snackte nog even door: 34.Txc7?? Harolds slotzet mag u zelf verzinnen, net als de bijbehorende verzuchting van zijn tegenstander.
No comments:
Post a Comment