Tegernsee - Bad Wiessee

Tegernsee - Bad Wiessee

Saturday 2 November 2013

Hier de titel

Bij schaaktoernooien in Duitsland zie je nogal wat titelhouders. En dan bedoel ik niet de GM’s, IM’s, FM’s, CM’s, WGM’s, WIM’s en WFM’s (gek eigenlijk dat er geen WCM’s zijn), maar de Dr.’s en zelfs de Prof. Dr.’s. Als ze die titel hebben, laten ze hem op hun naambordje zetten.
Michiel, die niet om status geeft – een luxe positie, wereldwijd gezien – vindt het maar niks, en ik ben het eigenlijk wel met hem eens. Achter het schaakbord zijn we allemaal gelijk, of liever: het verschil hangt niet van zo'n doctorstitel af. In het platte Nederland zie je zulke naambordjes ook niet, hoewel dat vroeger waarschijnlijk anders was.
Het mag natuurlijk wel: als je promoveert ontvang je de graad ”met alle rechten en plichten door wet of gewoonte daaraan verbonden”, en dat houdt ook in dat je de titel mag voeren als het zo uitkomt.

Het toernooi gaat tot nu toe eigenlijk slecht: ik laat hele en halve punten liggen en de tegenstanders, ook de zwakkere, hebben nog geen pion weggegeven.
In deze tegenwind werd het tijd voor een verrassende maatregel. Ik vroeg daarom aan de dames van de toernooiadministratie of ik net als vele anderen mijn doctorstitel op mijn naambordje kon krijgen. Volgend jaar of nu al, vroegen ze nog. Nu dus, want de nood was hoog.

En zo geschiedde, voor het eerst in de zevende ronde. Het was eigenlijk een eenvoudige kwestie van kansberekening: een beetje meer respect bij mijn tegenstander, op welke manier ook opgeroepen, moet het resultaat ten goede komen. Natuurlijk werkt zoiets alleen bij Duitsers. Nederlanders zouden er juist door geprikkeld raken, en er in een stemming van “wat verbeeldt hij zich wel” met extra inzet op los gaan. Maar er zijn gelukkig veel Duitsers hier, en weinig Nederlanders.
En hielp het? Jazeker! Het was een test was met slechts “r=1”, maar het werd zonder twijfel een doorslaand succes. Ik speelde natuurlijk nog net zo slecht. In het verre eindspel stond ik totaal verloren, omdat een onverantwoorde winstpoging van mij er eentje voor mijn tegenstander bleek te zijn.

Stefan Paschmann – Dr. Jan Krans
Bas Wiessee 2013, ronde 7
Stelling na 60. .. Ke4
Hier bood ik remise aan, alle morele reserves vergetend. En hij nam het aan! Uit schaamte en vermoeidheid geef ik maar even geen varianten. Neemt u maar aan dat eerst de g-pion doorloopt, en dan de f-pion, en dat zwart ondertussen evenzeer te laat met de c-pion is als de katholieke kerk met het afschaffen van het celibaat.

Na afloop wees de tegenstander verontschuldigend op zijn klok, die nog maar 6 minuten aanwees, maar de doorslaggevende factor moet toch de titel zijn geweest. Experiment geslaagd en op naar de volgende ronde.

No comments:

Post a Comment